Traditional Trade

ในอดีตธุรกิจของ “บีเจซี” (BJC) อยู่ในธุรกิจต้นน้ำ (Upstream) คือ ผลิตสินค้าและบริการ ครอบคลุมตั้งแต่สินค้าอุปโภคบริโภค, เวชภัณฑ์และเครื่องมือทางการแพทย์, บรรจุภัณฑ์ ฯลฯ และธุรกิจกลางน้ำ (Midstream) ดำเนินการด้านโลจิสติกส์ และเป็นตัวแทนจัดจำหน่ายให้กับแบรนด์สินค้าต่างๆ ทำให้ที่ผ่านมามีฐานลูกค้าใหญ่อยู่ในกลุ่ม B2B แม้จะเป็นหนึ่งในผู้ผลิตรายใหญ่ และมีระบบกระจายสินค้าแข็งแกร่ง แต่ “บีเจซี” มองว่ายังขาดอีกหนึ่งจิ๊กซอว์สำคัญ ที่จะทำให้กลุ่มบีเจซีครบวงจร นั่นคือ “ธุรกิจปลายน้ำ” (Downstream) ด้วยการมีเครือข่ายค้าปลีกค้าส่ง (Retail & Wholesale) …

ในวันที่เชนค้าปลีกสมัยใหม่ หรือ Modern Trade ขยายตัวอย่างรวดเร็ว กระจายครอบคลุมอยู่ทั่วประเทศ แถมมีสินค้าหลากหลาย ทั้งจัดวางสินค้าทันสมัยเป็นระเบียบ ต่างจาก “ร้านโชห่วย” หรือ “ร้านขายของชำ” ดั้งเดิม ที่เน้นบริหารแบบง่ายๆ ตามใจฉัน จึงสร้างความท้าทายให้กับร้านโชห่วยที่มีกว่า 400,000 ร้านค้า เพราะทำให้หลายร้านต้องล้มหายตายจากกันไปไม่น้อย เนื่องจากไม่สามารถแข่งขันกับค้าปลีกยักษ์ใหญ่ได้ แต่ขณะเดียวกันก็มีโชห่วยจำนวนไม่น้อยที่ยังคงยืนหยัดและกุมหัวใจคนในชุมชนได้อย่างเหนียวแน่นมาถึงทุกวันนี้ กลยุทธ์อะไรที่ทำให้ “ร้านโชห่วย” เหล่านี้ยู่รอดได้ในยุคนี้แม้จะเจอการแข่งขันมากขึ้น มาหาคำตอบกัน

หลักการตลาด 4Ps – P ตัวที่ 3 คือ Channel Distribution หรือช่องทางการจัดจำหน่าย มีความสำคัญต่อการ Push สินค้าเข้าถึงผู้บริโภค ซึ่งปัจจุบันหมายความรวมถึง Physical Store และ Online Platform ที่เวลานี้พัฒนาสู่โมเดล O2O อย่างไรก็ตาม ธุรกิจค้าปลีกในปัจจุบัน ไม่ได้จำกัดแค่การเป็นร้านค้า หรือช่องทางจำหน่ายสินค้า และบริการเท่านั้น แต่คือ “Power of Network” …

ในประเทศไทยมีร้านโชห่วยมากกว่า 400,000 ร้านค้าที่กระจายอยู่ในหมู่บ้าน ชุมชน ตำบล จุดเด่นของร้านค้าขนาดเล็กเหล่านี้ คือ รู้จักพื้นที่ และคนในชุมชน – ในหมู่บ้าน หรือในตำบลนั้นๆ เป็นอย่างดี แต่โดยธรรมชาติของร้านโชห่วยคือ มีทั้งดำรงอยู่ได้ และมีร้านที่ล้มหายไป ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลเจ้าของเลิกทำ ไม่มีทายาทสืบต่อธุรกิจ รวมถึงการเข้ามาของค้าปลีกสมัยใหม่ ทำให้ลำพังกำลังของร้านโชห่วยที่มี ไม่อาจต้านทานเชนค้าปลีกยักษ์ใหญ่ได้ แต่ในเวลาเดียวกันก็มีร้านค้าใหม่เกิดขึ้นตลอดเวลาเช่นกัน รายได้โดยเฉลี่ยของโชห่วยทั่วไป จะอยู่ที่ 3,000 – 5,000 บาทต่อวัน และกำไร 12% …

ตลาด “น้ำดื่มผสมวิตามิน” หรือ “วิตามิน วอเตอร์” (Vitamin Water) กลายเป็น New Rising Star ที่เติบโตสวนกระแสตลาดรวมเครื่องดื่มไม่มีแอลกอฮอล์ (Non-alcohol Beverage) มูลค่า 200,000 ล้านบาท ที่ศูนย์วิจัยกสิกรไทยคาดการณ์ว่าในปี 2564 จะเติบโต 0.5 – 1.5% ในขณะที่ Nielsen คาดว่าทิศทางปีนี้ของตลาดเครื่องดื่มไม่มีแอลกอฮอล์ยังคงติดลบ! ตรงกันข้ามกับตลาดน้ำดื่มผสมวิตามิน กลับเติบโตสูงต่อเนื่องนับตั้งแต่ปี 2563 – …

ไม่ว่าเชนค้าปลีกสมัยใหม่ (Modern Trade) จะขยายตัวเพิ่มขึ้นอย่างไร และบรรดาแพลตฟอร์ม e-Commerce และ Social Commerce ทั้งหลาย จะเติบโตอย่างรวดเร็วเพียงใด แต่สำหรับสังคมไทยแล้ว “ร้านโชห่วย” หรือ “ร้านขายของชำ” ยังคงมีบทบาทสำคัญต่อระบบเศรษฐกิจในประเทศ และผูกพันกับวิถีชีวิตคนไทย ทำไมร้านโชห่วยยังคงเป็นช่องทางการขายหลัก ทั้งต่อคนไทย และแบรนด์สินค้า โดยเฉพาะกลุ่มอุปโภคบริโภค (Fast Moving Consumer Goods : FMCG) ?!? มาหาคำตอบกัน พร้อมด้วยกรณีศึกษา …

ในขณะที่หลายองค์กร ต่างเจอผลกระทบจาก COVID-19 ส่งผลต่อผลประกอบการธุรกิจลดลง แต่สำหรับ “คาราบาวกรุ๊ป” (Carabao Group) ทั้งยอดขาย และกำไรทั้ง 9 เดือนของปี 2563 และในไตรมาส 3 ยังคงเติบโต ไตรมาส 3/2563 รายได้จากการขาย 4,405 ล้านบาท กำไร 970 ล้านบาท ไตรมาส 2/2563 รายได้จากการขาย 4,508 ล้านบาท กำไร …

ได้ฤกษ์เปิดให้บริการอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 23 มีนาคม สำหรับ Uniqlo รูปแบบสาขา “Roadside Store” หรือ “ร้านรูปแบบริมถนน” สาขาแรกในประเทศไทย และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พื้นที่ขนาด 1,440 ตารางเมตร บนถนนพัฒนาการ บริเวณซอยพัฒนาการ 58

การทำธุรกิจเครื่องดื่มและผลิตภัณฑ์นมให้ประสบความสำเร็จ นอกจากการมีสินค้าดี มีคุณภาพแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่ต้องพัฒนาไปคู่กัน คือ “ระบบการกระจายสินค้า” เพราะเป็นหัวใจสำคัญในการเข้าถึงผู้บริโภค ยิ่งโครงสร้างช่องทางการจัดจำหน่ายในประเทศไทย ได้ชื่อว่ามีความซับซ้อน เพราะมีความหลากหลาย ทั้ง Modern Trade ที่ประกอบด้วยเซ็กเมนต์มากมาย – Traditional Trade หรือร้านค้าปลีกใหญ่เล็กจำนวนมหาศาล กระจายตัวอยู่ทั่วประเทศทั้งในระดับหมู่บ้าน ตำบล อำเภอ จังหวัด – สถาบันการศึกษา – ธุรกิจบริการด้านต่างๆ เช่น โรงแรม โรงพยาบาล ร้านอาหาร …

ท่ามกลางความหลากหลายของสินค้า และการเข้าถึงข้อมูลผ่านอินเทอร์เน็ตได้อย่างทั่วถึง ทำให้ผู้บริโภคยุคนี้มี Brand Loyalty ต่อสินค้าแบรนด์ใดแบรนด์หนึ่งน้อยลง นั่นหมายความว่าแม้ผู้บริโภคจะวางแผนซื้อสินค้าอยู่แล้ว แต่เมื่อเดินเข้าสโตร์ หรือร้านค้า หากเจอปัจจัยเร้าที่กระตุ้นความสนใจ ผู้บริโภคพร้อมเปลี่ยนแบรนด์ได้ตลอดเวลา ส่งผลให้การวางแผนกลยุทธ์การตลาดและการขายในปัจจุบัน ต้องให้ความสำคัญกับ “ช่องทางการขาย” ไม่น้อยไปกว่าการสื่อสารการตลาดผ่านช่องทางสื่อต่างๆ เพราะการตัดสินใจซื้อสินค้าสักอย่างในยุคนี้ เป็น “Impulse Purchase” มากกว่า โดยเฉพาะสินค้า FMCG “ร้านสะดวกซื้อ” ขยายตัวเร็ว แต่ “ร้านโชห่วย” ยังมีความสำคัญต่อคนไทย นับวันบทบาทของค้าปลีก “Modern Trade” …

“โชห่วย” หรือ “ร้านขายของชำ” ถือเป็นรากเหง้าค้าปลีกที่อยู่คู่กับสังคมไทยมายาวนาน และมีบทบาทสำคัญทั้งกับฝั่งซัพพลายเออร์ หรือผู้ผลิตและจัดจำหน่ายสินค้า และผู้บริโภคไทย จากนั้นได้มีวิวัฒนาการเรื่อยมา จนกระทั่งประมาณปี 2540 เป็นต้นมา ได้เกิด “จุดเปลี่ยนครั้งใหญ่” เมื่อค้าปลีกไทยที่เข้าสู่ยุค “Segmentation” คือ มีค้าปลีกรูปแบบใหม่ๆ จากต่างประเทศที่ยังไม่เคยมีในเมืองไทยสมัยนั้นทยอยบุกตลาด เช่น Convenience Store (CVS), Hypermarket/Discount Store, Category Killer หรือร้านขายสินค้าเฉพาะอย่าง มีจุดเด่นที่ราคา, Specialty Store …

เวลานี้ในกลุ่มประเทศอาเซียน “เวียดนาม” กำลังเป็นจุดหมายปลายทางสำคัญที่บรรดาบริษัทต่างชาติ รวมทั้งไทย ต้องการปักธงโดยเฉพาะในธุรกิจค้าปลีกเวียดนาม เป็นอีกหนึ่งตลาดอันน่าหอมหวน ที่ดึงดูดทั้งกลุ่มทุนไทย และเอเชีย แห่กันเข้าไปลงทุน นั่นเพราะ… 1. เศรษฐกิจที่โตวันโตคืน ขณะเดียวกันภาครัฐสนับสนุนการลงทุนจากบริษัทต่างประเทศ 2. เมื่อเศรษฐกิจขยายตัว ย่อมตามมาด้วยชีวิตความเป็นอยู่ของคนในประเทศดีขึ้น มีกำลังจับจ่ายใช้สอย 3. จำนวนประชากรสูงถึง 90 กว่าล้านคน โดย 70% เป็นหนุ่มสาววัยทำงาน 4. การขยายตัวของความเป็นเมือง หรือ Urbanization ถอดรหัสโครงสร้างค้าปลีกเวียดนาม เพื่อให้เห็นสถานการณ์ธุรกิจค้าปลีกเวียดนามในปัจจุบันที่ชัดเจนขึ้น …